September 2015 Brazilië

Lieve familie & vrienden,

Het winterseizoen zit erop hier in Brazilië. Toch heb ik niet het idee gehad dat we in het koelste deel van het jaar zaten en vrees ik voor dat wat komen gaat.. de zomer! Waar ik dagen van 30+ graden normaal combineerde met een dagje strand of zwemmen in het meer bij papa, is dat er nu niet meer bij. Het dichtstbijzijnde strand ligt zo'n 550 km verderop en een groot meer met schoon water om te zwemmen heb je hier niet. Het enige water wat we hier hebben in het centrum van Betim is een vervuild riviertje waarin het riool uitkomt. Af en toe zoeken we verkoeling op in een zwembad in de buurt of nemen we een koude douche in ons eigen huis. Hoewel, die koude douche is niet geheel vrijwillig. Ruim 1,5 week geleden is onze waterleiding gebroken en afgesloten. Sindsdien vullen we onze water box (voorraad van 500L) bij met water vanuit de leiding van José z'n ouders. Tegelijkertijd hebben we een probleem met onze douchekop (normaal verwarmt die het koude leidingwater d.m.v. elektriciteit), maar deze functioneert niet meer. Dus voorlopig nog koud douchen. (PS: Ik heb op internet gekeken wat de voordelen zijn van een koude douche. Het blijkt dus heel gezond te zijn om koud te douchen. Tip!)

Maar zoals beloofd nu wat meer over ons huis. Hoewel de waterleiding wat mankementen vertoont is het hier goed vertoeven. We hebben een keuken, badkamer en slaapkamer die prima zijn te gebruiken. Wel komen we er met de tijd achter dat er nog aardig wat dingen moeten gebeuren. Zo is het dak van ons huis nog niet afgetimmerd van de binnenkant (we kijken nu tegen de dakpannen aan). Doordat ons huis nog geen plafond heeft en de buren houden van een fikkie stoken waait er dagelijks stof en as naar binnen. Dit gaat wel vervelen, aangezien het een hoop extra werk geeft om schoon te maken. Op ons prioriteitenlijstje staat dus o.a. een plafond voor onze slaapkamer.

Naast onze slaapkamer hebben we nog een logeerkamer en een studeerkamer. Deze kamers moeten nog helemaal worden opgeknapt. Zo ontbreekt er in het studeerkamertje nog een raam, moeten beide kamers nog deuren krijgen en moet de logeerkamer bewoonbaar worden gemaakt vóór onze eerste gast arriveert. En dat is al vrij snel. Bertine Verloop komt 15 oktober aan in Brazilië en blijft dan circa een maand bij ons. Super leuk. We zien er naar uit!

O ja, dan hebben we nog de woonkamer + hal. Deze moeten nog voorzien worden van verf op de muren, vloerbedekking en gordijnen. Vervolgens zouden we ook heel graag een sofa aanschaffen, aangezien de houten stoeltjes van de eettafel zich niet lenen voor een comfortabele zitplaats voor langere tijd. Ons to do- / verlang- lijstje is behoorlijk lang en vraagt elke maand om een goede planning van ons te besteden geld. Zo stellen aan het begin van de maand een prioriteitenlijstje op (die doorgaans gedurende de maand weer wordt bijgesteld i.v.m. onvoorziene gevallen). Al met al hebben we voorlopig nog wel een 'klus-seizoen' voor de boeg. Omdat José doordeweeks gewoon aan het werk is bij TIM (een groot telecombedrijf) worden de grote klussen vooral in de weekenden gedaan. Doordeweeks probeer ik in en om het huis het een en ander te doen. Zo hadden we een massief houten tweepersoonsbed gekregen die we inmiddels hebben geschuurd, gelakt en in gebruik genomen. Hoewel ons huis nog te wensen overlaat, vorderen we elke maand een beetje en dat voelt goed.

Met een huis krijg je een huishouden en daar ben ik dan vooral mee bezig. José vertrekt 's ochtends om 07:00 naar zijn werk om vervolgens rond 19:30 thuis te komen. Als we eindelijk weer samen zijn in de avonden proberen we zoveel mogelijk te genieten van het bij elkaar zijn. Meestal eten we samen nog een kleine maaltijd rond 20:00 (de middenweg gevonden tussen de Braziliaanse tijd van 22:00 en de Nederlandse tijd van 18:00). Over die middenweg gesproken. We zijn best wel gemixt Braziliaans-Nederlands denk ik zo. José houdt inmiddels ook van thee drinken en is niet meer gehecht aan zijn dagelijkse portie rijst en bonen. Anderzijds ben ik aan het experimenteren met Braziliaanse recepten en doe ik niet meer moeilijk over de mierzoete Braziliaanse suiker-koffie. Een leuke uitdaging om elkaars cultuur steeds meer te leren kennen / mee te worden geconfronteerd en samen een weg te bepalen.

Naast het huishouden ben ik dagelijks bezig met het leren van Portugees en het bijspijkeren van mijn Engels. Elke ochtend komt het oudste zusje van José, Deliza, naar ons huis en dan help ik haar bij het leren van de Engelse taal. Verder gebruik ik mijn tijd om boeken te lezen, regelmatig een 'uitzending gemist' van NL'se televisie te kijken en met mensen te contacten. Ik heb hier ook nog wel een to do lijstje met gitaar leren spelen, dwarsfluiten weer oppakken, creatief bezig zijn, Portugese boeken lezen, etc., maar voor alsnog ben ik daar nog niet aan begonnen. Vervelen doe ik me niet. Het kost me al met al best wat tijd om te wennen aan het ritme, de warmte, het koken en het schoonhouden van het huis en de overige bezigheden. Wel mis ik het heel erg om even af te spreken met familie of vrienden. Hier heb ik het gevoel weer helemaal opnieuw te moeten beginnen en dat gevoel is soms wat deprimerend. Het liefste zou ik dan gewoon weer even gezellig bij mama op de bank zitten met een kopje koffie en genieten van de kinderen die daar spelen. Of langs bij een van mijn zussen/vriendinnen om een eind weg te kletsen. Ik mis jullie ontzettend en daar kan ik zo nu en dan ook echt wel een traan om laten. Kaarten open ik meestal pas als José thuis komt, zodat ik bij een eventuele huilbui zijn armen om me heen kan voelen. Het is fijn om juist om die momenten er niet alleen voor te staan.

Het gemis van bekenden en 'het bekende' voert echter niet te boventoon. Onze hoop is om de komende tijd een duidelijke beslissing te kunnen nemen aangaande de toekomst. José is op zoek naar een andere baan (dichter bij huis, een plek waar hij meer ervaring op kan doen of misschien zelfs een masteropleiding in de civiele techniek) en afhankelijk daarvan kunnen wij iets meer de richting gaan bepalen. Voor nu zijn het vooral de korte termijn plannen die ons stimuleren: werken en geld verdienen voor de afbetaling van ons huis (t/m eind Januari), betrokken zijn bij de kerk, voor mij persoonlijk het Portugees goed gaan beheersen en voor ons beide om elke dag onze relatie sterker te zien worden. Naast de dagelijkse routine van werken en voor mij het bezig zijn in en rond het huis, proberen we vrije dagen en avonden er ook wel even tussenuit te knijpen. Zo waren we pas naar de dierentuin geweest in Belo Horizonte en het afgelopen weekend waren we een weekendje weg naar een huisje in de bergen met de manager van José z'n werk en diens vrouw. Overigens om tropische diersoorten te zien hoef je geen bezoek te brengen aan een dierentuin. Er vliegen hier zo nu en dan van die prachtige Toekans voorbij en de variatie aan enge insecten is ook erg groot (helaas!).

Leuk feitje:
Sinds we hier zijn aangekomen hebben we veel tijd, geld en energie gestopt in de aanvraag voor een permanente verblijfsvergunning. Na behoorlijk wat vertraging heb ik inmiddels een tijdelijk visum voor 180 dagen! Binnen deze tijd krijg ik, als alles goed is, mijn permanente visum overhandigd. Voor nu in ieder geval geen zorgen over een legaal verblijf!

Voordat ik weer over de warmte begin te preken, denk ik dat ik er maar beter vandoor kan gaan. Mijn computer smelt langzaam weg en ik heb tijdens het schrijven van deze blog al behoorlijk wat water verloren. Tijd voor verfrissing. (En dan te bedenken dat vader toch gelijk had toen hij zei: "Hier is er altijd wel wat te klagen over koud en nat, maar als je eenmaal daar zit zal de warmte gaan vervelen"). Hoe het ook zij, weer of geen weer, het leven gaat door en zo ook wij.

Heel veel liefs en groetjes uit het tropische Brazilië!

José & Mirjam