Januari 2016 Brazilië

Lieve familie & vrienden,

Na de eerste regenachtige dagen van het nieuwe jaar is het inmiddels weer Braziliaans warm. De temperatuur ligt overdag rond de 32 graden en koelt ’s avonds af naar een graad of 20. Dit weekend is het carnaval in Brazilië. Ik ben benieuwd. Men zegt dat er hier in Betim niet echt wat te beleven valt, we zullen zien. Wij zullen in elk geval gaan genieten van de vrije dagen samen. Tegelijkertijd is dwars door al het feestgedruis ook de oorlog afgeroepen. Het was Presidente Rouseff die afgelopen week op TV verscheen om de oorlog te verklaren aan het Zika-virus en zij riep alle bewoners van Brazilië op om mee te vechten. Samen sterk in de strijd tegen de besmette muggen. Hoewel we nog geen grof geschut hebben in de strijd tegen de muggen, doen we ons best om ze geen schijn van kans te geven.

Hier dan nog de laatste huis, balkon en keukennieuwtjes. De vader van José krijgt inmiddels elke maand weer een beetje salaris uitbetaald, dus dat is fijn. Ze hebben pas de bovenverdieping van hun huis onder handen genomen: plafonds erin, tegelvloer en verf op de muren (dat zat er namelijk allemaal nog niet). Nu ziet het er al een stuk leefbaarder uit! José en ik waren 15 Januari voor 6 maanden getrouwd en dat hebben we gevierd met een avondje uit in Belo Horizonte. Dat was zeker de moeite waard! Het getrouwd zijn bevalt heel erg goed en we kijken uit naar nog heel veel jaren samen. : )

Het duurde even vanwege de vakantieperiode maar ik ben inmiddels uitgenodigd op gesprek bij een christelijke zendingsorganisatie. 18 februari ga ik daarheen om te zien of het mogelijk is dat ik daar op den duur mijn afstudeeronderzoek kan doen. We wachten in spanning af. Deze maand kan ik me ook inschrijven voor de Portugees cursus die dan eind maart van start gaat. Dat duurt nog wel even, dus voorlopig nog gewoon aan de zelfstudie. Verder zijn we bezig met het aanvragen van mijn Braziliaanse rijbewijs, dan kan ik ook weer auto rijden. Mijn zes vrije maanden waarin ik met mijn Nederlandse kaart kon rijden zijn nl. voorbij. We burgeren steeds meer in. Inmiddels zijn we in de kerk aangesteld als jeugdleiders. Aan ons de taak om ons te ontfermen over de tieners (12 t/m 18 jaar) en daar elke zaterdagavond een clubavond en elke zondagochtend een Bijbelschool voor te organiseren. Afgelopen zaterdagavond hadden we onze eerste jeugdavond. Het was een heuse pizza avond waarbij we in groepen onze eigen pizza’s samenstelden. Een groot succes!

Als José aan het werk is en de buurvrouw bang is dat ik vereenzaam komt ze met regelmaat even aankloppen of ze schreeuwt gewoon vanaf haar balkon naar de andere kant van de straat waar wij wonen. Het is een heel lief, maar vooral ook heel vrij mens. Ze zegt direct wat ze denkt. Lekker duidelijk, dat wel. Pas had ze me uitgenodigd om mee te gaan naar haar tante van 92. Op de wandeltocht naar het huis van deze tante heb ik minimaal 18 nieuwe mensen leren kennen inclusief de laatste nieuwtjes over hun leven. Het voelt wel een beetje als een evangelisatietraining gegeven door de buurvrouw. Hoewel zij (nog) niet besloten heeft dat Jezus haar redder is leeft ze het leven van de zendelinge die erop uittrekt in haar eigen stad. Echt deze buurvrouw is goud waard! Eenmaal in het huis van de tante werd ik volgestopt met Braziliaanse koffie en cake. Na een middagje kletsen zijn we nog fruit wezen plukken bij een andere buurvrouw om vervolgens met volle handen weer terug te keren naar huis. Ik heb ervan genoten!

Het inburgeringsproces van de Nederlandse Mirjam in Brazilië is echt al een heel eind gevorderd. Andersom zijn de meeste Brazilianen nog niet heel erg aan mij gewend. Een deel van mijn kennissen lijkt pas sinds kort door te hebben dat ik ook in het Portugees kan communiceren en gaan wat vaker het gesprek aan. Wat mij soms wel kan vervelen is dat veel gesprekken gaan over de verschillen tussen Nederland en Brazilië. De oneindige nieuwsgierigheid van de Brazilianen heeft mij al heel vaak laten uitleggen dat wij niet elke dag rijst en bonen eten, maar aardappels en groenten en dat ons land veel natter en kouder is dan Brazilië, dat bijna alle Nederlanders kunnen zwemmen en dat de regering niet zo corrupt is als in Brazilië enz. enz. enz. Ik hoop dat ik op den duur ook wat meer gezien kan worden als Mirjam, de persoon in kwestie, dan als de ogenschijnlijke vertegenwoordiger van de Nederlandse cultuur. Wellicht is dit ook gewoon een kwestie van tijd. Bij de familie van José kan ik gelukkig wel mijn hart luchten en gewoon de dagelijkse dingen bespreken. Fijn!

Heel veel liefde en warmte uit Brazilië!

José & Mirjam