December 2015 Brazilië

Lieve familie & vrienden,

We zijn alweer twaalf dagen onderweg in het jaar 2016. Voor iedereen nog alle goeds gewenst voor dit nieuwe jaar! Maar deze eerste blog van het nieuwe jaar blikt toch nog even terug naar de goede tijd die we gehad hebben in December, samen met mama, Esther en Joachim.

Samen met Ana-Maria & Deliza (de zusjes van José) hebben we mama opgehaald van het vliegtuig. Daar stond ze gewoon, heel dapper, met gitaarkoffer en al heelhuids in Brazilië! Het was erg fijn om mama weer te zien en om haar mee te kunnen nemen naar ons huis. : ) Hoewel ze er een lange reis op had zitten is ze na de koffie gelijk aan het werk gegaan. Ze vond het fijn om eindelijk een handje mee te kunnen helpen in ons huis en heeft de rest van de dag niet meer stil gezeten. Die eerste zondag zijn we op bezoek geweest bij de familie van José in Contagem. Hoewel het lastig is dat er niet direct gecommuniceerd kan worden (Portugees versus Nederlands) hebben we genoten van de gezelligheid en het lekkere eten. Mama blijkt een heuse liefhebber te zijn van de traditionele gerechten uit Brazilië! Kerst hebben we die zondag in de kerk gevierd. De kerk was mooi versierd en alle leeftijdsgroepen in de kerk deden een korte presentatie (zang en/of dans). Daarna kwam de kerstpreek en natuurlijk koffie met koek na afloop. Het was een mooie dienst!

De volgende dag kwamen Esther en Joachim aan. Gewoon met de bus vanuit een ander plekje in Brazilië. Grappig om die twee opeens aan de voordeur te hebben staan. En vooral heel fijn om elkaar weer te zien en bij te kunnen kletsen! Toen José ’s avonds ook thuis kwam was ons vijftal compleet. Omdat José de eerste dagen nog moest werken zijn wij vooral Betim in geweest. Veertig minuten lopen naar het centrum, de stad in, mango’s kopen en opeten op het pleintje in de stad en vervolgens met de bus terug naar huis. Het centrum van Betim is niet heel groot maar kent wel een grote verscheidenheid aan winkeltjes. We hebben deze dagen vooral veel in en rond het huis gedaan. Zo is de woonkamer van ons huis geschuurd en geverfd, hebben we spelletjes gespeeld, door de buurt gewandeld, bij de fam. van José gezeten etc. Op 24 december vieren ze hier het kerstfeest samen met de familie. De ouders en zusjes van José zijn rond 20:00 die avond bij ons gekomen met een grote hoeveelheid aan eten. Met elkaar hebben we gekletst, liederen gezongen, een stukje uit de Bijbel gelezen, spelletjes gespeeld en gewacht tot middernacht. Dan is er om 24:00 het officiële moment om elkaar ‘gezegend kerstfeest’ te wensen en aan het avondeten te beginnen. Hoewel wij niet tot 24:00 hebben gewacht om de hoofdmaaltijd te nuttigen was het erg gezellig en zijn we met een voldaan gevoel gaan slapen. De volgende dag stond de moeder van José erop dat we in haar huis zouden ontbijten met de typische Braziliaanse kaasbroodjes en nog heel veel andere lekkernijen. De moeder van José houdt van koken & bakken en kan dat ook heel goed. Het is altijd weer een feest om daar te eten! : )

Esther en Joachim zijn vóór de jaarwisseling weer teruggevlogen naar Duitsland. : ( Mama bleef toen nog een paar dagen bij ons. Samen met haar hebben we ook de keukenmuren geschuurd en geverfd en zijn we nog bij de oma van José op bezoek geweest. De oma van José is even oud als mama en het was voor haar erg leuk om mama te ontmoeten. Op oudejaarsavond zijn we weer naar de kerk gegaan. Daar begon om 22:00 de kerkdienst. Net voor middernacht knielt iedereen om zo biddend het nieuwe jaar met God in te gaan. Vervolgens wordt er met de hele gemeente een warme maaltijd genuttigd in de kerk. Een bijzonder gebeuren. De volgende dag hebben we voor de laatste keer samen met mama en de familie van José geluncht. Daarna was het alweer tijd om mama naar het vliegveld te brengen. De zusjes van José zijn met ons mee geweest en op het vliegveld hadden we nog ruim de tijd om even met elkaar koffie te drinken en afscheid te nemen. Het afscheid viel zwaar. Het blijft zo moeilijk om gedag te zeggen zonder precies te weten wanneer je elkaar weer gaat zien en met het besef dat we dan weer duizenden kilometers van elkaar verwijderd zullen zijn. Toch hebben we met een dankbaar en hoopvol hart mama uit kunnen zwaaien en genieten we nog steeds na van de mooie tijd die we samen met haar en Esther en Joachim hebben gehad!

Intussen gaat het leven hier in Brazilië gewoon door. Af en toe zitten we zonder internet, water of elektriciteit als gevolg van een onbetaalde rekening of door hevige regenval. Maar wij hebben goed te eten en zijn gezond. De familie van José zit wat meer in het nauw doordat de vader van José al 4 maanden zijn salaris niet uitbetaald heeft gekregen. De economische crisis die door Brazilië raast is hier voelbaar. Ondanks het feit dat men minder geld heeft dan dat men nodig heeft is de stemming goed en blijft men geloven dat God zal voorzien. Wij proberen de familie te helpen daar waar mogelijk. Zo waren we pas op bezoek bij de opa en oma van José en kwamen we erachter dat zij moeten rondkomen van zo’n 45 euro per maand. De oom en tante van José zitten allebei zonder werk en lopen nu het risico om hun huis te worden uitgezet. Heel de familie helpt hun nu maandelijks met een kleine bijdrage zodat ze in hun huis kunnen blijven en te eten hebben totdat er weer werk voor hun is. Ik vind het onwerkelijk en teleurstellend om te zien hoe hard mensen hier werken en hoe weinig het oplevert. De ontevredenheid groeit onder de Braziliaanse bevolking. Onder haar positieve buitenkant schuilt frustratie en ergernis over de manier waarop het land wordt bestuurd en zichzelf naar beneden werkt. Wat dat betreft zijn hier de verwachtingen voor het nieuwe jaar niet hoog.

Wij zijn nog steeds op zoek naar een andere baan voor José, maar zijn tegelijkertijd dankbaar voor elke dag dat hij nog kan werken op de plek waar hij nu zit. Dit nieuwe jaar wil ik mijn studie Theologie weer oppakken. Deze week alweer de eerste mailtjes de deur uit gedaan op zoek naar een stageplek. Ik hoop dit eerste halfjaar een plek te vinden binnen een christelijke organisatie waar ik vrijwilligerswerk kan doen en mij tegelijkertijd kan voorbereiden op mijn afstudeeronderzoek wat ik in september 2016 wil starten. Daarnaast hoop ik dit eerste halfjaar te starten aan een cursus Portugees aan de Universiteit in Belo Horizonte. Binnenkort gaan de inschrijvingen open. Spannend!

Wat er verder zal komen dit jaar weten we niet, maar wij willen leven met hoop, geloof en liefde ook in 2016. Dat wensen we jullie allen toe.

Liefs!

José Inácio & Mirjam