Oktober 2015 Brazilië
Blijf op de hoogte en volg José & Mirjam
28 Oktober 2015 | Brazilië, Betim
Lieve familie & vrienden,
Het is vandaag 28 oktober en Bertine zit tegenover mij aan tafel haar 2e blog te schrijven over haar avonturen in Brazilië. Het besef dat ik een hele goede vriendin nu weer zo dichtbij mij heb, maar dan in een totaal andere context doet mij glimlachen. Omdat ik steeds meer ga lijken op een Braziliaanse vind ik het leuk om jullie een kort stukje te laten lezen van haar blog, dat gaat als volgt:
"De eerste dagen hier in Brazilie zijn erg relax. Volop genieten van alle nieuwe indrukken, alle tijd om bij te kletsen met Mirjam en het gewone dagelijkse leventje. Naast het huishouden runnen is er genoeg tijd over voor uitstapjes. Verkoeling zoeken in een zwembad is hier echt een feest, omdat dit altijd prive-clubs zijn waar je op uitnodiging binnen moet komen. Zaterdag stonden we na een uur reizen bij een club waar we via de moeder van Jose binnen konden komen. Helaas: de hoofdleiding was de vorige dag gesprongen en er was geen water in het zwembad. Na wat heen en weer bellen konden we via de vriend van de collega van de moeder van Jose bij een andere club naar binnen. Zelden zo erg genoten van een verfrissende duik! Vandaag zijn we naar het centrum geweest om acai te eten, een speciale vrucht die alleen maar in het amazonegebied groeit. Heerlijk!
De nachten zijn erg luidruchtig. Regelmatig schrik ik wakker van blaffende honden, een voorbij denderende vrachtwagen, auto met keiharde muziek of knallen waarvan ik de herkomst niet kan definieren."
Door de blog van Bertine te lezen realiseer ik mij dat ik al een heel eind gevorderd ben in het 'gewend raken aan Brazilië' en ik mij thuis voel in ons eigen huisje omringd door ondefinieerbare geluiden. Hoewel, die geluiden jagen mij soms ook nog angst aan. Zo hadden we net voordat Bertine arriveerde rond middernacht een vleermuis op onze slaapkamer. Ik ben nog nooit zo bang wakker geworden! Na veel paniek hebben we de volgende dag direct de gaten onder het dak (net waar de dakpannen eindigen) dichtgemetseld. Pas na een aantal nachten lukte het mij weer om goed door te slapen. Naast gevleugelde muizen vliegen hier zo af en toe ook kakkerlakken door het huis, tot nu toe nog altijd op momenten dat José thuis is. Ik zal nog veel moeten leren om deze ongewenste gasten (en mijn angst) te overmeesteren.
Onze doelstelling om de logeerkamer af te krijgen voordat Bertine zou komen is behaald. We hebben het weekend ervoor nog iemand kunnen regelen die de muren heeft voorzien van een gips-laag en zelf hebben we de vloer geverfd. Inmiddels is ook de waterleiding weer gemaakt en kan Bertine genieten van een warme douche. Hoewel het waterprobleem verholpen is werd 1 dag voordat ik Bertine van het vliegtuig zou ophalen de auto van José z'n vader in beslag genomen door de politie. Reden: acht maanden de verzekering niet betaald + auto niet gelegaliseerd na aankoop. Inmiddels hebben we met behulp van vrienden en familie de auto weer terug kunnen kopen van de politie en de achterstallige rekeningen betaald. Na een week zonder auto besef je weer hoe hard je die nodig hebt in Brazilië!
Datzelfde weekend hadden we een bruiloft van José z'n nicht. Drie dagen lang op een soort vakantieterrein inclusief zwembad en heel veel dronken mensen. Ik ben weer een ervaring rijker en heb zeker genoten van het contact met de zeer uitgebreide familie van José.
Nu met Bertine hier wordt er weer volop Engels en Nederlands gesproken in huis. We hebben daarom afgesproken om 1 uur per dag aan taalstudie te doen. Ik leer dan Portugees en Bertine Swahili voor als ze straks in Kenia zit. Werkt best goed!
We zijn samen ook een dagje op bezoek geweest bij Jeugd met een Opdracht in Belo Horizonte. Daar hebben we meegelopen met een Nederlandse vrijwilligster die vooral met vrouwen en kinderen werkt uit de sloppenwijk. Het was een bijzondere dag! Als het niet zo ver van huis was (3 uur reizen), had ik daar graag vrijwilligerswerk gedaan. Gister zijn we langs de politie geweest in Belo Horizonte om mijn Braziliaanse identiteitskaart op te halen. Hij is er gewoon al klaar! Vanaf nu dus niet langer met mijn Nederlandse Paspoort op stap, maar gewoon met mijn Braziliaanse ID. Hij is 9 jaar geldig en met deze ID-kaart kan ik ook echt officieel een baan krijgen hier of een cursus doen. Heel fijn! Na de politie zijn we wezen 'shoppen' in het centrum van Belo Horizonte. Erg leuk om samen de stad te verkennen en de rijke verscheidenheid aan Brazilianen 'te bekijken'.
Vandaag zijn we gewoon weer lekker een dagje thuis, nu een blog schrijven onder het genot van een kopje thee, straks een heerlijke Hollandse appeltaart bakken en die vervolgens opeten als José weer thuis komt van zijn werk. Wij genieten van deze tijd met Bertine en zien uit naar de komende weken met haar!
PS: terwijl jullie winterjassen en laarzen uit de kast trekken is hier de zomertijd ingegaan. Nu dus slechts 3 uur vroeger dan in NL.
Liefs en groetjes!
José & Mirjam
Het is vandaag 28 oktober en Bertine zit tegenover mij aan tafel haar 2e blog te schrijven over haar avonturen in Brazilië. Het besef dat ik een hele goede vriendin nu weer zo dichtbij mij heb, maar dan in een totaal andere context doet mij glimlachen. Omdat ik steeds meer ga lijken op een Braziliaanse vind ik het leuk om jullie een kort stukje te laten lezen van haar blog, dat gaat als volgt:
"De eerste dagen hier in Brazilie zijn erg relax. Volop genieten van alle nieuwe indrukken, alle tijd om bij te kletsen met Mirjam en het gewone dagelijkse leventje. Naast het huishouden runnen is er genoeg tijd over voor uitstapjes. Verkoeling zoeken in een zwembad is hier echt een feest, omdat dit altijd prive-clubs zijn waar je op uitnodiging binnen moet komen. Zaterdag stonden we na een uur reizen bij een club waar we via de moeder van Jose binnen konden komen. Helaas: de hoofdleiding was de vorige dag gesprongen en er was geen water in het zwembad. Na wat heen en weer bellen konden we via de vriend van de collega van de moeder van Jose bij een andere club naar binnen. Zelden zo erg genoten van een verfrissende duik! Vandaag zijn we naar het centrum geweest om acai te eten, een speciale vrucht die alleen maar in het amazonegebied groeit. Heerlijk!
De nachten zijn erg luidruchtig. Regelmatig schrik ik wakker van blaffende honden, een voorbij denderende vrachtwagen, auto met keiharde muziek of knallen waarvan ik de herkomst niet kan definieren."
Door de blog van Bertine te lezen realiseer ik mij dat ik al een heel eind gevorderd ben in het 'gewend raken aan Brazilië' en ik mij thuis voel in ons eigen huisje omringd door ondefinieerbare geluiden. Hoewel, die geluiden jagen mij soms ook nog angst aan. Zo hadden we net voordat Bertine arriveerde rond middernacht een vleermuis op onze slaapkamer. Ik ben nog nooit zo bang wakker geworden! Na veel paniek hebben we de volgende dag direct de gaten onder het dak (net waar de dakpannen eindigen) dichtgemetseld. Pas na een aantal nachten lukte het mij weer om goed door te slapen. Naast gevleugelde muizen vliegen hier zo af en toe ook kakkerlakken door het huis, tot nu toe nog altijd op momenten dat José thuis is. Ik zal nog veel moeten leren om deze ongewenste gasten (en mijn angst) te overmeesteren.
Onze doelstelling om de logeerkamer af te krijgen voordat Bertine zou komen is behaald. We hebben het weekend ervoor nog iemand kunnen regelen die de muren heeft voorzien van een gips-laag en zelf hebben we de vloer geverfd. Inmiddels is ook de waterleiding weer gemaakt en kan Bertine genieten van een warme douche. Hoewel het waterprobleem verholpen is werd 1 dag voordat ik Bertine van het vliegtuig zou ophalen de auto van José z'n vader in beslag genomen door de politie. Reden: acht maanden de verzekering niet betaald + auto niet gelegaliseerd na aankoop. Inmiddels hebben we met behulp van vrienden en familie de auto weer terug kunnen kopen van de politie en de achterstallige rekeningen betaald. Na een week zonder auto besef je weer hoe hard je die nodig hebt in Brazilië!
Datzelfde weekend hadden we een bruiloft van José z'n nicht. Drie dagen lang op een soort vakantieterrein inclusief zwembad en heel veel dronken mensen. Ik ben weer een ervaring rijker en heb zeker genoten van het contact met de zeer uitgebreide familie van José.
Nu met Bertine hier wordt er weer volop Engels en Nederlands gesproken in huis. We hebben daarom afgesproken om 1 uur per dag aan taalstudie te doen. Ik leer dan Portugees en Bertine Swahili voor als ze straks in Kenia zit. Werkt best goed!
We zijn samen ook een dagje op bezoek geweest bij Jeugd met een Opdracht in Belo Horizonte. Daar hebben we meegelopen met een Nederlandse vrijwilligster die vooral met vrouwen en kinderen werkt uit de sloppenwijk. Het was een bijzondere dag! Als het niet zo ver van huis was (3 uur reizen), had ik daar graag vrijwilligerswerk gedaan. Gister zijn we langs de politie geweest in Belo Horizonte om mijn Braziliaanse identiteitskaart op te halen. Hij is er gewoon al klaar! Vanaf nu dus niet langer met mijn Nederlandse Paspoort op stap, maar gewoon met mijn Braziliaanse ID. Hij is 9 jaar geldig en met deze ID-kaart kan ik ook echt officieel een baan krijgen hier of een cursus doen. Heel fijn! Na de politie zijn we wezen 'shoppen' in het centrum van Belo Horizonte. Erg leuk om samen de stad te verkennen en de rijke verscheidenheid aan Brazilianen 'te bekijken'.
Vandaag zijn we gewoon weer lekker een dagje thuis, nu een blog schrijven onder het genot van een kopje thee, straks een heerlijke Hollandse appeltaart bakken en die vervolgens opeten als José weer thuis komt van zijn werk. Wij genieten van deze tijd met Bertine en zien uit naar de komende weken met haar!
PS: terwijl jullie winterjassen en laarzen uit de kast trekken is hier de zomertijd ingegaan. Nu dus slechts 3 uur vroeger dan in NL.
Liefs en groetjes!
José & Mirjam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
